اختلال عدم تمرکز بیش فعالی چیست؟
اختلال عدم تمرکز بیش فعالی نوعی اختلال مغزی است که بر نحوه توجه ، بی حرکت ماندن و کنترل رفتار شما تأثیر می گذارد. این در کودکان و نوجوانان اتفاق می افتد و می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.
اختلال عدم تمرکز بیش فعالی شایعترین اختلال روانی در کودکان است. پسران بیشتر از دختران به آن مبتلا می شوند. این معمولاً در سالهای ابتدایی مدرسه ، هنگامی که کودک با توجه به مشکل روبرو می شود ، دیده می شود.
از اختلال عدم تمرکز بیش فعالی نمی توان پیشگیری یا درمان کرد. اما لکه بینی در اوایل ، به علاوه داشتن یک برنامه درمانی و آموزشی مناسب ، می تواند به کودک یا بزرگسال مبتلا به اختلال عدم تمرکز بیش فعالی کمک کند تا علائم خود را مدیریت کند.
علائم در سه نوع دسته بندی می شوند:
بی توجه کودک مبتلا به اختلال عدم تمرکز بیش فعالی:
- به راحتی حواس پرت می شود
- دستورالعمل ها را دنبال نمی کند یا کارها را به پایان نمی رساند
- به نظر نمی رسد که گوش می دهد توجه نمی کند و اشتباهات سهل انگاری می کند
- فعالیت های روزمره را فراموش می کند
- در تنظیم کارهای روزمره مشکل دارد
- دوست ندارد کارهایی را انجام دهد که نیاز به آرام نشستن دارد
- غالباً چیزهایی را از دست می دهد
- تمایل به رویاپردازی دارد
بیش فعالی- تکانشی کودک مبتلا به اختلال عدم تمرکز بیش فعالی:
- هنگام نشستن غالباً لیز می خورد، یا می پرد
- نشسته نمی ماند
- در بازی بی سر و صدا مشکل دارد
- همیشه در حال حرکت است، مانند دویدن یا بالا رفتن از چیزها (در نوجوانان و بزرگسالان ، این اغلب به عنوان بی قراری توصیف می شود.)
- بیش از حد صحبت می کند
- همیشه “در حال حرکت” است ، مثل اینکه “با موتور هدایت می شود”
- در انتظار نوبت مشکل دارد
- پاسخها را محو می کند
- حرف دیگران را قطع می کند
اختلال عدم تمرکز بیش فعالی در بزرگسالان
علائم اختلال عدم تمرکز بیش فعالی ممکن است با افزایش سن تغییر کند. آنها عبارتند از:
- اغلب دیر رسیدن یا فراموش کردن چیزها
- اضطراب
- عزت نفس پایین
- مشکلات در کار
- مشکل در کنترل خشم
- تکانشگری
- استفاده از مواد یا اعتیاد
- مشکل در سازماندهی
- به تأخیر انداختن
- به راحتی ناامید می شوند
- اغلب بی حوصله
- هنگام خواندن مشکل تمرکز دارید
- نوسانات خلقی
- افسردگی
- مشکلات رابطه
ADHD در مقابل ADD
اختلال کمبود توجه (ADD) نام قدیمی ADHD است. در دهه 1990 رسماً تغییر یافت. بعضی از افراد هنوز از هر دو نام برای گفتن استفاده می کنند.
علل ADHD
روانشناس ها مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ADHD می شود. چندین مورد ممکن است منجر به آن شود ، از جمله:
ژن ها ADHD در خانواده ها
مواد شیمیایی. مواد شیمیایی مغز در افراد مبتلا به ADHD ممکن است از تعادل خارج شود.
تغییرات مغز. مناطقی از مغز که توجه را کنترل می کنند در کودکان مبتلا به ADHD فعالیت کمتری دارند.
تغذیه نامناسب ، عفونت ، سیگار کشیدن ، نوشیدن و سوء مصرف مواد در دوران بارداری. این موارد می توانند بر رشد مغز کودک تأثیر بگذارند.
سموم ، مانند سرب. آنها ممکن است رشد مغزی کودک را تحت تأثیر قرار دهند.
آسیب مغزی یا اختلال مغزی. آسیب به قسمت جلوی مغز ، که لوب فرونتال نامیده می شود ، می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در کنترل تکانه ها و احساسات شود.
قند باعث ADHD نمی شود. ADHD همچنین به دلیل تماشای بیش از حد تلویزیون، زندگی پرتنش در خانه ، مدارس ضعیف یا آلرژی غذایی ایجاد نمی شود.
