جدیدترین درمان وسواس

درمان وسواس

درمان وسواس (اختلال وسواس فکری-اجباری) ممکن است منجر به درمان نشود، اما می تواند به کنترل علائم کمک کند تا بر زندگی روزمره شما حکمرانی نکند. بسته به شدت وسواس، برخی از افراد ممکن است به درمان وسواس طولانی مدت، مداوم یا شدیدتری نیاز داشته باشند.

دو درمان اصلی برای وسواس وجود دارد: روان درمانی و دارو درمانی. اغلب، درمان با ترکیبی از این موارد مؤثرتر است.

روان درمانی

درمان شناختی رفتاری (CBT)، نوعی روان درمانی، برای بسیاری از افراد مبتلا به وسواس موثر است. قرار گرفتن در معرض و پیشگیری از پاسخ (ERP)، یکی از اجزای درمان CBT، شامل قرار گرفتن تدریجی شما در معرض یک شی یا وسواس ترسناک، مانند کثیفی، و یادگیری راه‌هایی برای مقاومت در برابر میل به انجام تشریفات اجباری است. ERP نیازمند تلاش و تمرین است، اما زمانی که یاد بگیرید وسواس ها و اجبارهای خود را مدیریت کنید، ممکن است از کیفیت زندگی بهتری برخوردار شوید.

بیشتر بدانید : وسواس چیست و چه علائمی دارد؟

داروها

برخی از داروهای روانپزشکی می توانند به کنترل وسواس و اجبار OCD کمک کنند. معمولاً ابتدا داروهای ضد افسردگی امتحان می شوند.

داروهای ضد افسردگی تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان وسواس عبارتند از:

• کلومیپرامین (Anafranil) برای بزرگسالان و کودکان 10 سال و بالاتر
• فلوکستین (پروزاک) برای بزرگسالان و کودکان 7 سال و بالاتر
• فلووکسامین برای بزرگسالان و کودکان 8 سال و بالاتر
• پاروکستین (Paxil، Pexeva) فقط برای بزرگسالان
• سرترالین (Zoloft) برای بزرگسالان و کودکان 6 سال به بالا

با این حال، پزشک شما ممکن است داروهای ضد افسردگی و داروهای روانپزشکی دیگر را تجویز کند.

در اینجا مواردی وجود دارد که باید با پزشک خود در مورد داروهای وسواس صحبت کنید:

انتخاب یک دارو

به طور کلی، هدف کنترل موثر علائم در کمترین دوز ممکن است. این غیرعادی نیست که چندین دارو را قبل از یافتن دارویی که به خوبی کار می کند امتحان کنید.

پزشک شما ممکن است بیش از یک دارو را برای مدیریت موثر علائم شما توصیه کند. ممکن است هفته ها تا ماه ها پس از شروع مصرف دارو طول بکشد تا متوجه بهبود علائم شوید.

اثرات جانبی

همه داروهای روانپزشکی دارای عوارض جانبی بالقوه هستند. در مورد عوارض جانبی احتمالی و هرگونه نظارت بر سلامت مورد نیاز هنگام مصرف داروهای روانپزشکی با پزشک خود صحبت کنید. و در صورت تجربه عوارض جانبی نگران کننده به پزشک خود اطلاع دهید.

اکثر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند، اما FDA ملزم می کند که همه داروهای ضد افسردگی هشدارهای جعبه سیاه را داشته باشند، سخت ترین هشدارها برای نسخه ها.

در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، افکار یا رفتار خودکشی افزایش یابد.

اگر افکار خودکشی رخ داد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا کمک اورژانسی دریافت کنید. به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خوی احتمال بیشتری دارد که خطر خودکشی را در دراز مدت کاهش دهند.

تعامل با سایر مواد

هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی، اگر سایر داروهای تجویزی یا بدون نسخه، گیاهان دارویی یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.

برخی از داروهای ضدافسردگی زمانی که با برخی داروها یا مکمل‌های گیاهی ترکیب می‌شوند، می‌توانند اثربخشی برخی از داروهای دیگر را کاهش داده و واکنش‌های خطرناکی ایجاد کنند.

قطع داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی اعتیادآور در نظر گرفته نمی شوند، اما گاهی اوقات وابستگی فیزیکی (که با اعتیاد متفاوت است) ممکن است رخ دهد. بنابراین توقف ناگهانی درمان یا از دست دادن چندین دوز می تواند باعث علائمی شبیه ترک شود که گاهی اوقات به آن سندرم قطع می گویند.

مصرف داروی خود را بدون مشورت با پزشک خود قطع نکنید، حتی اگر احساس بهتری دارید، ممکن است عود علائم OCD داشته باشید.

در مورد خطرات و مزایای استفاده از داروهای خاص با پزشک خود صحبت کنید.

درمان های دیگر

گاهی اوقات، روان درمانی و داروها به اندازه کافی برای کنترل علائم OCD موثر نیستند. در موارد مقاوم به درمان وسواس، گزینه های دیگری ممکن است ارائه شود:

برنامه های درمانی فشرده سرپایی و اقامتی

برنامه‌های درمانی جامعی که بر اصول درمانی ERP تأکید می‌کنند ممکن است برای افراد مبتلا به OCD که به دلیل شدت علائم با توانایی عملکرد خود مشکل دارند، مفید باشد. این برنامه ها معمولا چند هفته طول می کشد.

تحریک عمیق مغز (DBS)

DBS توسط FDA برای درمان وسواس OCD در بزرگسالان 18 سال و بالاتر که به رویکردهای درمانی سنتی پاسخ نمی دهند تأیید شده است. DBS شامل کاشت الکترودها در نواحی خاصی از مغز شما است. این الکترودها تکانه های الکتریکی تولید می کنند که ممکن است به تنظیم تکانه های غیر طبیعی کمک کند.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)

FDA دستگاه خاصی (تحریک مغناطیسی عمیق ترانس جمجمه ای مغز) را برای درمان OCD در بزرگسالان 22 تا 68 ساله، زمانی که رویکردهای درمانی سنتی مؤثر نبوده است، تأیید کرد.

TMS یک روش غیر تهاجمی است که از میدان های مغناطیسی برای تحریک سلول های عصبی در مغز برای بهبود علائم OCD استفاده می کند.

در طول جلسه TMS، یک سیم پیچ الکترومغناطیسی روی پوست سر شما نزدیک پیشانی شما قرار می گیرد. مغناطیس الکتریکی یک پالس مغناطیسی ایجاد می کند که سلول های عصبی را در مغز شما تحریک می کند.

اگر یکی از این روش ها را در نظر می گیرید، با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که تمام جوانب مثبت و منفی و خطرات احتمالی سلامتی DBS و TMS را متوجه شده اید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

اختلال وسواس فکری یک بیماری مزمن است، به این معنی که ممکن است همیشه بخشی از زندگی شما باشد. در حالی که OCD درمان توسط یک متخصص را تضمین می کند، می توانید برخی از کارها را برای خود انجام دهید تا بر اساس برنامه درمانی برای خودتان ایجاد کنید:

آنچه را که یاد می گیرید تمرین کنید

برای شناسایی تکنیک‌ها و مهارت‌هایی که به مدیریت علائم کمک می‌کنند، با متخصص سلامت روان خود کار کنید و به طور منظم آنها را تمرین کنید.

داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید

حتی اگر احساس خوبی دارید، در برابر هر وسوسه ای برای حذف داروهای خود مقاومت کنید. اگر متوقف شوید، علائم وسواس احتمالاً عود می کند.

به علائم هشدار دهنده توجه کنید

شما و پزشکتان ممکن است مشکلاتی را شناسایی کرده باشید که می تواند علائم وسواس شما را تحریک کند. برنامه ریزی کنید تا بدانید در صورت بازگشت علائم چه کاری انجام دهید. در صورت مشاهده هرگونه تغییر در علائم یا احساس خود با پزشک یا درمانگر خود تماس بگیرید.

قبل از مصرف سایر داروها ابتدا بررسی کنید

قبل از مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک دیگر یا قبل از مصرف داروهای بدون نسخه، ویتامین ها، داروهای گیاهی یا سایر مکمل ها، برای جلوگیری از تداخل احتمالی، با دکتری که شما را برای وسواس درمان می کند، تماس بگیرید.

مقابله و حمایت

مقابله با اختلال وسواس فکری می تواند چالش برانگیز باشد. داروها می توانند عوارض جانبی ناخواسته ای داشته باشند، و ممکن است از داشتن یک بیماری که نیاز به درمان طولانی مدت دارد، خجالت بکشید یا عصبانی شوید. در اینجا چند راه برای کمک به مقابله با وسواس وجود دارد:

با OCD آشنا شوید

یادگیری در مورد وضعیت شما می تواند به شما قدرت دهد و به شما انگیزه دهد تا به برنامه درمانی خود پایبند باشید.

روی اهداف خود متمرکز بمانید

اهداف بهبودی خود را در ذهن داشته باشید و به خاطر داشته باشید که بهبودی از OCD یک فرآیند مداوم است.

به یک گروه پشتیبانی بپیوندید تماس با دیگرانی که با چالش های مشابه روبرو هستند می تواند از شما حمایت کند و به شما کمک کند تا با چالش ها کنار بیایید.

خروجی های سالم پیدا کنید راه های سالمی را برای هدایت انرژی خود، مانند سرگرمی ها و فعالیت های تفریحی، کاوش کنید. به طور منظم ورزش کنید، رژیم غذایی سالم داشته باشید و خواب کافی داشته باشید.

آرامش و مدیریت استرس را یاد بگیرید

علاوه بر درمان حرفه ای، تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، تجسم، آرامش عضلانی، ماساژ، تنفس عمیق، یوگا یا تای چی ممکن است به کاهش استرس و اضطراب کمک کند.

به فعالیت های منظم خود پایبند باشید.

سعی کنید از فعالیت های معنی دار اجتناب نکنید. طبق معمول به محل کار یا مدرسه بروید. وقت خود را با خانواده و دوستان بگذرانید. اجازه ندهید OCD در مسیر زندگی شما قرار بگیرد.

آماده شدن برای قرار ملاقات با پزشک

می توانید با مراجعه به پزشک اصلی خود شروع کنید. از آنجایی که اختلال وسواس فکری-اجباری اغلب نیاز به مراقبت های تخصصی دارد، ممکن است برای ارزیابی و درمان به یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس ارجاع داده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات، به نیازها و اهداف خود برای درمان فکر کنید. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

• هر گونه علائمی که متوجه شده اید، از جمله انواع وسواس ها و اجبارهایی که تجربه کرده اید و چیزهایی که ممکن است به دلیل پریشانی خود از آنها اجتناب کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده، تغییرات اخیر زندگی و اعضای خانواده با علائم مشابه
• همه داروها، ویتامین ها، داروهای گیاهی یا سایر مکمل ها، و همچنین مقدار مصرف

سوالاتی که باید از پزشک یا درمانگر خود بپرسید

سوالاتی که باید بپرسید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آیا فکر می کنید من وسواس دارم؟
• چگونه وسواس را درمان می کنید؟
• درمان چگونه می تواند به من کمک کند؟
• آیا داروهایی وجود دارد که ممکن است کمک کند؟
• درمان چه مدت طول می کشد؟
• برای کمک به خودم چه کنم؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟
• آیا می توانید هر وب سایتی را معرفی کنید؟

در حین قرار ملاقات خود از پرسیدن هرگونه سوال دیگری درنگ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سوال از شما می پرسد، مانند:

• آیا افکار خاصی علیرغم تلاش برای نادیده گرفتن آنها بارها و بارها از ذهن شما عبور می کنند؟
• آیا باید چیزها را به روش خاصی مرتب کنید؟
• آیا باید دستان خود را بشویید، چیزها را بشمارید یا چیزها را بارها و بارها چک کنید؟
• علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم مداوم بوده اند یا گاه به گاه؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
• علائم چگونه بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد؟ آیا به دلیل علائم خود از چیزی اجتناب می کنید؟
• در یک روز معمولی، چقدر برای افکار وسواسی و رفتارهای اجباری وقت می گذارید؟
• آیا یکی از بستگان شما اختلال روانی داشته است؟
• آیا ضربه روحی یا استرس شدیدی را تجربه کرده اید؟

پزشک یا متخصص سلامت روان شما بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما سؤالات بیشتری می پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات به شما کمک می کند تا از زمان قرار خود نهایت استفاده را ببرید.