بررسی تاثیر آموزش مقابله درمانگری بر سبک های شخصیتی در کارمندان زن افسرده در دانشگاه های علمی کاربردی شهر تهران
روانشناس شیرین ولی زاده ، فرزانه زادشیر
چكيده
افسردگی یکی از اختلال های شایع روانی است (لمبرت، 2006). سازمان بهداشت جهانی، افسردگی را در ردیف چهارم فهرست حادترین مشکلات بهداشت عمومی در سراسر جهان قرار داده است (کاپلان و سادوک، 2003).
پیش بینی می شود این اختلال از لحاظ فراوانی در سال 2020 در مرتبه دوم بیماری های وخیم قرار گیرد (لاورتسکی و کیومر، 2002)، و یکی از مشکلات شایع در میان نوجوانان و جوانان در جهان و نیز در کشور ماست.
چنانچه امروزه حدود 450 میلیون نفر از مردم دنیا از یک بیماری روانی یا رفتاری رنج می برند و بیش از 150 میلیون نفر از مردم دنیا در هر برهه از زمان از افسردگی رنج می برند (یانگ، واین برگر و بک، 2001).
هدف:
پژوهش حاضربه منظوربررسی تاثیر آموزش مقابله درمانگری بر سبک های شخصیتی در کارمندان زن افسرده در دانشگاه های علمی کاربردی شهر تهران انجام شد.
موادو روش کار:
پژوهش حاضر از نظر کنترل متغیرها از نوع تحقیقات آزمایشی است و جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه کارمندان زن شاغل در واحدهای دانشگاهی علمی کاربردی تهران در سال تحصیلی 88-1387 است.
ابتدا پرسشنامه افسردگی بک توسط کارمندان زن 2 واحد انتخابی دانشگاهی علمی کاربردی تکمیل شد و سپس با نقطه برش و تشخیص مشاور و معیارهای تشخیصی DSM-IV افراد دارای افسردگی انتخاب شدند.
حجم نمونه 24 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شده اند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. و سپس هر دو گروه پرسشنامه NEO (شخصیتی) را تکمیل کردند.
در مرحله بعدی پژوهش گروه آزمایش تحت 10 جلسه آموزشی (به مدت 90 دقیقه)، مقابله درمانگری (شیوه حل مساله) قرار گرفتند. لازم به ذکر است که به گروه کنترل هیچ گونه آموزشی داده نشد. پس از اتمام جلسات آموزشی هر دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون مجدداً با پرسشنامه افسردگی به کار NEO (شخصیتی) مورد آزمون قرار گرفتند.
نتیجه گیری ویافته ها:
یافته های به دست آمده از نتایج تجزیه و تحلیل داده ها، نشان دهنده تاثیر مثبت راهبردهای مقابله درمانگری بر کاهش ویژگی های شخصیتی روان نژندی، برون گرایی و بازبودن به تجربه ها در کارمندان زن افسرده است.
بحث:
در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که آموزش روش مقابله درمانگری در کاهش ویژگی های شخصیتی روان نژندی، برون گرایی و بازبودن به تجربه ها در کارمندان زن افسرده موثر است.
لذا با توجه به اثربخشی این آموزش و با توجه به تاثیر افسردگی برسلامت عمومی و وضعیت سلامت و بیماری افراد پیشنهاد می شود که مشاوران و متخصصین با به کارگیری فنون و راهبردهای مقابله و آموزش این روش، در ارتقاء سلامت عمومی زنان شاغل در مراکزودانشگاه هااقدام نمایند.
کلیدواژه:آموزش مقابله درمانگری،سبک های شخصیتی، کارمندان زن افسرده .
مقدمه
افسردگی یکی از رایج ترین مشکلات انسان و تهدیدی جدی برای سلامت جسمانی و روانی جوامع بشری است که به تدریج به یک نگرانی عمده برای جوامع بشری تبدیل شده است (اوشیو و همکاران، 2003).
افسردگی یکی از اختلال های شایع روانی است. سازمان بهداشت جهانی، افسردگی را در ردیف چهارم فهرست حادترین مشکلات بهداشت عمومی در سراسر جهان قرار داده است (کاپلان و سادوک، 2003).
پیش بینی می شود این اختلال از لحاظ فراوانی در سال 2020 در مرتبه دوم بیماری های وخیم قرار گیرد. و یکی از مشکلات شایع در میان افراد در جهان و نیز در کشور ماست.
چنانچه امروزه حدود 450 میلیون نفر از مردم دنیا از یک بیماری روانی یا رفتاری رنج می برند و بیش از 150 میلیون نفر از مردم دنیا در هر برهه از زمان از افسردگی رنج می برند (ترقی جاه و همکاران، 1387). آمار شیوع افسردگی در بین مردان 15-10 درصد و در بین زنان 25-15 درصد گزارش شده است (ترقی جاه و همکاران، 1387).
به طور کلی، افسردگی یک حالت هیجانی است که با غمگینی، نگرانی، احساس گناه، کناره گیری از دیگران، کاهش خواب، اشتها و میل جنسی، از دست دادن علاقه و کسب لذت از فعالیت های عادی مشخص می شود.
روش
پژوهش حاضر از نظر کنترل متغیرها از نوع تحقیقات آزمایشی است و جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه کارمندان زن شاغل در واحدهای دانشگاهی علمی کاربردی تهران در سال تحصیلی 88-1387 است.
ابتدا پرسشنامه افسردگی بک توسط کارمندان زن 2 واحد دانشگاهی علمی کاربردی تکمیل شد و سپس نقطه برش و تشخیص مشاور و معیارهای تشخیصی DSM-IV افراد دارای افسردگی انتخاب شدند.
حجم نمونه 24 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شده اند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و از هر دو گروه خواسته شد تا پرسشنامه NEO (شخصیتی) را تکمیل کنند، در مرحله بعدی پژوهش گروه آزمایش تحت 10 جلسه آموزشی (به مدت 90 دقیقه)، مقابله درمانگری (شیوه حل مساله) قرار گرفتند.
لازم به ذکر است که به گروه کنترل هیچ گونه آموزشی داده نشد. پس از اتمام جلسات آموزشی هر دو گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون مجددا با پرسش نامه افسردگی بک و پرسشنامه شخصیتی NEO مورد آزمون قرار گرفتند.
