اختلال کمبود توجه
اختلال کمبود توجه با الگوی مداوم بی توجهی و یا بیش فعالی- تکانشگری مشخص می شود که در عملکرد یا رشد اختلال ایجاد می کند. افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه یک الگوی مداوم از انواع علائم زیر را تجربه می کنند:
بی توجهی به این معناست که فرد ممکن است در ادامه کار، حفظ تمرکز و سازماندهی مشکل داشته باشد و این مشکلات به دلیل سرپیچی یا عدم درک نیست.
اختلال کمبود توجه به این معنی است که ممکن است به نظر برسد که فرد دائماً در حال حرکت است، از جمله در موقعیت هایی که مناسب نیست، یا بیش از حد بی قراری می کند، ضربه می زند یا صحبت می کند. در بزرگسالان، بیش فعالی ممکن است به معنای بی قراری شدید یا صحبت بیش از حد باشد.
تکانشگری به این معناست که فرد ممکن است بدون فکر عمل کند یا در کنترل خود مشکل داشته باشد. تکانشگری همچنین می تواند شامل میل به پاداش های فوری یا ناتوانی در به تاخیر انداختن رضایت باشد. یک فرد تکانشی ممکن است حرف دیگران را قطع کند یا بدون در نظر گرفتن عواقب بلندمدت تصمیمات مهمی بگیرد.
علائم و نشانه ها
برخی از افراد مبتلا به اختلال کمبود توجه عمدتاً علائم بی توجهی را دارند. برخی دیگر عمدتاً علائم بیش فعالی– تکانشگری را دارند. برخی افراد هر دو نوع علائم را دارند.
بسیاری از مردم مقداری بی توجهی، فعالیت حرکتی بدون تمرکز و تکانشگری را تجربه می کنند، اما برای افراد مبتلا به ADHD، این رفتارها:
- شدیدتر هستند
- بیشتر رخ می دهد
- تداخل یا کاهش کیفیت عملکرد آنها از نظر اجتماعی، مدرسه یا شغل
- بی توجهی
افرادی که علائم بی توجهی دارند اغلب ممکن است:
- جزئیات را نادیده بگیرند یا از دست بدهند و در کارهای مدرسه، محل کار یا در حین فعالیت های دیگر اشتباهات ظاهراً سهل انگارانه انجام دهید.
- در حفظ توجه در حین بازی یا کارهایی مانند مکالمه، سخنرانی یا مطالعه طولانی مشکل دارند.
- به نظر می رسد وقتی مستقیماً با او صحبت می شود گوش نمی دهد.
- پیروی از دستورالعمل ها یا به پایان رساندن تکالیف مدرسه، کارهای روزمره یا وظایف در محل کار برایتان سخت است، یا ممکن است کارها را شروع کنید اما تمرکز خود را از دست بدهید و به راحتی منحرف شوید.
- در سازماندهی کارها و فعالیت ها، انجام کارها به ترتیب، مرتب نگه داشتن وسایل، مدیریت زمان و رعایت ضرب الاجل ها مشکل دارند.
- از کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی مداوم دارند، مانند تکالیف درسی، یا برای نوجوانان و بزرگسالان، تهیه گزارش، تکمیل فرم ها، یا مرور مقالات طولانی اجتناب کنند.
- از دست دادن چیزهایی که برای انجام کارها یا فعالیت‌ها ضروری هستند، مانند وسایل مدرسه، مداد، کتاب، ابزار، کیف پول، کلید، کاغذبازی، عینک، و تلفن همراه.
- به راحتی توسط افکار یا محرک های نامرتبط پرت شوید.
- در فعالیت های روزانه مانند کارهای روزمره، انجام وظایف، پاسخگویی به تماس ها و قرار ملاقات ها فراموشکار باشید.
- بیش فعالی-تکانشگری
افرادی که علائم بیش فعالی- تکانشگری دارند اغلب ممکن است:
- در حالی که نشسته اید بی قراری کنید و بپیچید
- در موقعیت هایی که انتظار می رود نشسته بمانند، مانند کلاس درس یا دفتر، صندلی خود را ترک کنید
- در زمان‌های نامناسب بدوید، یا بالا بروید یا در نوجوانان و بزرگسالان اغلب احساس بی‌قراری می‌کنید.
- قادر به بازی یا سرگرمی های بی سر و صدا نباشید
- دائماً در حال حرکت باشید یا طوری رفتار کنید که گویی توسط یک موتور هدایت می شود
زیاد حرف زدن
قبل از اینکه به طور کامل از آنها پرسیده شود به سؤالات پاسخ دهید، جملات دیگران را تمام کنید یا بدون منتظر نوبت در یک مکالمه صحبت کنید.
در انتظار نوبت گرفتن مشکل دارند.
برای مثال در مکالمات، بازی ها یا فعالیت ها، دیگران را قطع یا مداخله کنید.
راهکار
ارائه دهندگان مراقبت های اولیه گاهی اوقات اختلال کمبود توجه را تشخیص و درمان می کنند. آنها همچنین ممکن است افراد را به یک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک یا روانشناس بالینی ارجاع دهند که می تواند ارزیابی کاملی انجام دهد و تشخیص اختلال کمبود توجه را انجام دهد.
رای اینکه یک فرد تشخیص اختلال کمبود توجه را دریافت کند، علائم بی توجهی و یا بیش فعالی- تکانشگری باید مزمن یا طولانی مدت باشد، عملکرد فرد را مختل کند و باعث شود که فرد از رشد معمولی برای سن خود عقب بماند.
استرس، اختلالات خواب، اضطراب، افسردگی و سایر شرایط یا بیماری‌های فیزیکی می‌توانند علائمی مشابه علائم ADHD ایجاد کنند. بنابراین، ارزیابی کامل برای تعیین علت علائم ضروری است.
اکثر کودکان مبتلا به ADHD در طول سال های دبستان تشخیص داده می شوند. برای اینکه یک نوجوان یا بزرگسال تشخیص ADHD را دریافت کند، باید علائم قبل از 12 سالگی وجود داشته باشد.
علائم ADHD
علائم اختلال کمبود توجه می تواند در سنین 3 تا 6 سالگی ظاهر شود و تا نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. علائم اختلال کمبود توجه را می توان با مشکلات عاطفی یا انضباطی اشتباه گرفت یا در کودکانی که عمدتاً علائم بی توجهی دارند، به طور کامل نادیده گرفته می شود که منجر به تاخیر در تشخیص می شود.
بزرگسالان مبتلا به ADHD تشخیص داده نشده ممکن است سابقه عملکرد تحصیلی ضعیف، مشکلات در محل کار، یا روابط دشوار یا شکست خورده داشته باشند.
علائم ADHD می تواند در طول زمان با افزایش سن فرد تغییر کند. در کودکان خردسال مبتلا به ADHD، بیش فعالی- تکانشگری غالب ترین علامت است.
وقتی کودک به مدرسه ابتدایی می رسد، علائم بی توجهی ممکن است برجسته تر شود و باعث شود کودک از نظر تحصیلی دچار مشکل شود.
عوامل خطر
محققان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث اختلال کمبود توجه می شود، اگرچه بسیاری از مطالعات نشان می دهد که ژن ها نقش زیادی دارند. مانند بسیاری از اختلالات دیگر، اختلال کمبود توجه احتمالاً ناشی از ترکیبی از عوامل است.
علاوه بر ژنتیک، محققان در حال بررسی عوامل محیطی احتمالی هستند که ممکن است خطر ابتلا به اختلال کمبود توجه را افزایش دهد و در حال مطالعه چگونگی نقش آسیب‌های مغزی، تغذیه و محیط‌های اجتماعی در اختلال کمبود توجه هستند.
اختلال کمبود توجه در مردان شایع تر از زنان است و زنان مبتلا به ADHD عمدتاً علائم بی توجهی را دارند. افراد مبتلا به ADHD اغلب دارای شرایط دیگری مانند اختلالات یادگیری، اختلال اضطراب، اختلال سلوک، افسردگی و سوء مصرف مواد هستند.
درمان
در حالی که هیچ درمانی برای اختلال کمبود توجه وجود ندارد، درمان های موجود ممکن است علائم را کاهش داده و عملکرد را بهبود بخشد. درمان‌ها شامل دارو، روان‌درمانی، آموزش یا ترکیبی از درمان‌ها است.
دارو
برای بسیاری از افراد، داروهای اختلال کمبود توجه بیش فعالی و تکانشگری را کاهش می دهند و توانایی آنها را برای تمرکز، کار و یادگیری بهبود می بخشند.
گاهی اوقات باید چندین دارو یا دوز مختلف را قبل از یافتن داروی مناسب که برای یک فرد خاص مؤثر است امتحان کرد. هر فردی که دارو مصرف می کند باید تحت نظر پزشک تجویز کننده خود باشد.
تحت نظارت پزشکی، داروهای محرک بی خطر در نظر گرفته می شوند. با این حال، مانند همه داروها، آنها می توانند عوارض جانبی داشته باشند، به ویژه زمانی که استفاده نادرست یا بیش از دوز تجویز شده مصرف شود.
روان درمانی و مداخلات روانی اجتماعی
چندین مداخله روانی اجتماعی خاص نشان داده شده است که به افراد مبتلا به ADHD و خانواده های آنها کمک می کند تا علائم را مدیریت کنند و عملکرد روزمره را بهبود بخشند.
برای کودکان در سن مدرسه، ناامیدی، سرزنش و عصبانیت ممکن است قبل از تشخیص کودک در خانواده ایجاد شده باشد. والدین و فرزندان ممکن است برای غلبه بر احساسات منفی به کمک تخصصی نیاز داشته باشند.
متخصصان سلامت روان می توانند به والدین در مورد ADHD و چگونگی تأثیر آن بر خانواده آموزش دهند. آنها همچنین به کودک و والدینش کمک می‌کنند تا مهارت‌ها، نگرش‌ها و روش‌های جدید ارتباط با یکدیگر را توسعه دهند.
رفتار درمانی نوعی روان درمانی است که هدف آن کمک به فرد برای تغییر رفتار است. این ممکن است شامل کمک عملی باشد، مانند کمک به سازماندهی وظایف یا تکمیل تکالیف مدرسه، یا کار کردن در رویدادهای دشوار احساسی.
تکنیک های مدیریت استرس
تکنیک های مدیریت استرس می تواند برای والدین کودکان مبتلا به ADHD با افزایش توانایی آنها در مقابله با ناامیدی مفید باشد تا آنها بتوانند با آرامش به رفتار کودک خود پاسخ دهند.
گروه های حمایتی می توانند به والدین و خانواده ها کمک کنند تا با دیگرانی که مشکلات و نگرانی های مشابهی دارند ارتباط برقرار کنند.
گروه‌ها معمولاً برای به اشتراک گذاشتن ناامیدی‌ها و موفقیت‌ها، تبادل اطلاعات در مورد متخصصان و استراتژی‌های توصیه‌شده، و گفتگو با متخصصان به طور منظم گرد هم می‌آیند.
نکاتی برای کمک به کودکان و بزرگسالان مبتلا به ADHD
برای بچه ها:
والدین و معلمان می توانند به کودکان مبتلا به ADHD کمک کنند تا سازماندهی شوند و دستورالعمل ها را با ابزارهایی مانند:
رعایت یک روال و برنامه
هر روز، از زمان بیدار شدن از خواب تا زمان خواب، روال یکسانی داشته باشید. زمان‌هایی را برای انجام تکالیف، بازی در فضای باز و فعالیت‌های داخل خانه در نظر بگیرید.
برنامه را روی یخچال یا تابلوی اعلانات نگه دارید. تا جایی که ممکن است تغییرات را روی برنامه بنویسید.
سازماندهی وسایل روزمره برای هر چیزی (مانند لباس، کوله پشتی و اسباب بازی) جایی داشته باشید و هر چیزی را در جای خود قرار دهید.
بیشتر بدانید: اختلال عدم تمرکز بیش فعالی
استفاده از سازماندهی تکالیف و دفترچه یادداشت
از سازمان دهنده ها برای وسایل و وسایل مدرسه استفاده کنید. به کودک خود بر اهمیت نوشتن تکالیف و آوردن کتاب های ضروری به خانه تاکید کنید.
روشن و منسجم بودن
کودکان مبتلا به ADHD به قوانین ثابتی نیاز دارند که بتوانند درک کنند و از آنها پیروی کنند.
ستایش یا پاداش در صورت رعایت قوانین
کودکان مبتلا به ADHD اغلب انتقاداتی را دریافت می کنند و انتظار دارند. به دنبال رفتار خوب باشید و آن را تحسین کنید.
برای بزرگسالان
یک مشاور یا درمانگر حرفه ای می تواند به بزرگسال مبتلا به ADHD کمک کند تا یاد بگیرد چگونه زندگی خود را با ابزارهایی مانند:
- حفظ روال
- تهیه لیست برای وظایف و فعالیت های مختلف
- استفاده از تقویم برای برنامه ریزی رویدادها
- استفاده از یادداشت های یادآور
- اختصاص مکان ویژه برای کلیدها، صورتحساب ها و اوراق اداری.
- تقسیم وظایف بزرگ به مراحل قابل کنترل تر و کوچکتر به طوری که تکمیل هر قسمت از کار حس موفقیت را ایجاد کند.
به یک مطالعه بپیوندید
کارآزمایی‌های بالینی، مطالعات تحقیقاتی هستند که به روش‌های جدید برای پیشگیری، تشخیص یا درمان بیماری‌ها و شرایط می‌پردازند.
هدف از آزمایشات بالینی این است که مشخص شود آیا یک آزمایش یا درمان جدید مؤثر است یا خیر. اگرچه ممکن است افراد از حضور در یک کارآزمایی بالینی سود ببرند، اما شرکت کنندگان باید بدانند که هدف اولیه کارآزمایی بالینی کسب دانش جدید علمی است تا در آینده بهتر به دیگران کمک شود.
